Truus Zonnenberg:
Truus Zonnenberg: "De Wiekslag is een heel fijne school en ik heb eigenlijk alleen maar heel fijne kinderen in de klas gehad."

Afscheid van ‘juf Truus’ Zonnenberg

Algemeen

Vrijdag 13 december was het afscheid van kinderen en collega’s, gisteren haar laatste, officiële werkdag en morgen helpt ze nog bij de kerstviering. Dan is het klaar en sluit Truus Zonnenberg, ‘juf Truus’ voor de kinderen, het boek IKC De Wiekslag. Na 31 jaar.

Collega’s rekenden uit dat Truus Zonnenberg in meer dan drie decennia zo’n duizend Duivense kinderen in de klas heeft gehad. Daar staat ze zelf ook van te kijken. “Je bent daar niet zo mee bezig, maar het moet inderdaad in die richting gaan. Ongelooflijk hè? Maar weet je dat ik het al die jaren met ontzettend veel plezier heb gedaan? De Wiekslag is een heel fijne school en ik heb eigenlijk alleen maar heel fijne kinderen in de klas gehad.”

De ‘liefde’ is wederzijds, getuige het afscheid dat Truus Zonnenberg vrijdag kreeg. Compleet met limousine, rode loper, een receptie, toespraken en een afsluitend etentje met collega’s. Ze zou bijna spijt krijgen dat ze er zelf voor heeft gekozen nu te stoppen. “Dat is een afspraak met mijn man. Hij gaat op 1 januari met pensioen en we hebben ooit afgesproken dat ik dan ook zou stoppen. Ik word volgende maand 65. We gaan nog lekker genieten. Met de caravan eropuit bijvoorbeeld. En we hebben drie kleinkinderen. Beter gezegd: bijna vijf, want er is ook nog een tweeling op komst.”

Truus Zonnenberg komt uit Drenthe. Na de middelbare school deed ze in Zwolle de KLOS-opleiding. Truus: “Dat zegt bijna niemand meer wat. KLOS staat voor Kleuter Leidster Opleiding School. Ik heb ook het grootste deel van mijn carrière met kleuters gewerkt. Tussendoor wel vijf jaar een groep 5 en een gecombineerde groep 2/3, nadat ik aan de Pabo in Nijmegen een aanvullende opleiding had gedaan. Maar de kleuters bleven altijd trekken.”

Truus Zonnenberg woonde na haar trouwen eerst een tijd in Amsterdam vanwege het werk van haar man. Via Warnsveld kwamen ze in juli 1988 in Duiven terecht. Truus: “Twee maanden later kon ik beginnen bij De Wiekslag. Ze zaten te springen om leerkrachten voor de kleutergroepen. Als ik het vergelijk met toen is er natuurlijk veel veranderd. Voor kleuters is het spelend leren geworden. We werken met een speelhuis dat steeds thematisch wordt aangepast. De invoering van het digibord heeft ook voor heel veel meer nieuwe mogelijkheden gezorgd. Dan was het vroeger maar behelpen.”

Anders geworden is ook de verstandhouding met de ouders van de kinderen. Maar, volgens Truus Zonnenberg, niet in de zin van beter of slechter. “Ik denk dat we bij De Wiekslag nog steeds een goede verstandhouding hebben met de ouders. We houden tegenwoordig ouderparticipatieavonden, waarop we samen praten over wensen en verwachtingen. Ik schat in dat de ouders over het algemeen heel tevreden zijn.”

Ja, er zijn ook dingen die ze niet gaat missen. “Zeg maar: alles eromheen. De cursussen, de werkdruk soms, de verslaglegging, die dingen. Maar de kinderen en de collega’s ga ik zeker wél missen. Wat ik al zei: ik heb het met ontzettend veel plezier gedaan.”