Kerststukken plotseling verdwenen

Verzin het maar: twee grote kerstbloemstukken bij graven op de algemene begraafplaats ‘t Heijlige Lant aan de Rijksweg in Duiven die van de ene op de andere dag zijn verdwenen. Marian Stienezen en Dollie Willemsen zijn boos en verdrietig. “Wie doet zoiets nou?”

Marian Stienezen vertelt: “Dollie en ik maken ieder jaar een groot kerststuk. Dollie voor bij het graf van haar man, ik voor bij het graf van mijn ouders. Op 30 november hebben we de stukken neergelegd op de begraafplaats hier in Duiven. We weten zeker dat ze er zondag 9 december nog lagen. Een dag later echter waren ze ineens foetsie. Zelfs een baksteen waarop een van de stukken lag was weg.”

Afgezocht
“We hebben de hele begraafplaats afgezocht, tot in de afvalbakken, maar nergens iets kunnen vinden. We snappen er helemaal niets van en hebben ook geen idee wie het gedaan zou kunnen hebben. Bij mijn weten heb ik geen vijanden en Dollie ook niet. Ze moeten met de auto voor de ingang van de begraafplaats hebben gestaan. Het waren geen stukken die je zo even in je tas stopt.”

Marian Stienezen (62) en Dollie Willemsen (75) zijn buurvrouwen, ze wonen al veertig jaar naast elkaar in Duiven. Marian beschouwt Dollie als haar ‘tweede moeder’. Onder meer het maken van een mooi kerststuk voor op de graven van hun geliefden doen ze samen. Het verdwijnen van de stukken is des te vreemder omdat de graven behoorlijk ver uit elkaar liggen.

Toeval?
Marian: “Dat van mijn ouders is de tweede links, gelijk als je de begraafplaats op komt. Het graf van Dollie’s man is een aantal lanen verderop. Hoe kan het dat juist de twee stukken bij die graven weg zijn? Is dat toeval of zijn ze bewust uitgezocht? Ze leken wel op elkaar. Echt mooie stukken. Ik moet er niet aan denken dat ze nu bij iemand thuis staan.”

De man van Marian Stienezen maakte melding van het verdwijnen van de stukken bij gemeentewerken. Enig effect sorteerde dat niet.

Marian: “Er werd heel laconiek gereageerd: ‘Daar kunnen wij ook niets aan doen. Jammer dan’. Terwijl wij er best een beetje stuk van zijn. Vooral voor Dollie is het erg emotioneel. Het is natuurlijk ook in- en intriest. Ik merk aan mezelf dat ik met een ander gevoel op de begraafplaats kom nu. Ik denk steeds: wat zou er nu weer weg zijn.”

Pootjes
Marian en Dollie hebben zich van alles bedacht, maar komen steeds weer tot de conclusie dat de kerststukken moedwillig moeten zijn weggehaald. Gestolen dus. Marian cynisch: “Of zouden ze pootjes hebben gekregen?”