Van brandweerman in Gouda tot boer in Lobith
Het vee van Arjan en Martine graast op de weilanden van De Houberg
LOBITH – Een carrièreswitch van 180 graden. Arjan Bisschop deed het. Vier jaar geleden verruilt hij zijn brandweerpak voor een overall. Hij wordt boer in de Liemers. Zijn vrouw Martine vertelt over hun overstap.
Door Carla Droste
Brandweerman worden. Daar dromen veel kinderen van. Arjan Bisschop uit Barneveld niet. Hij wil boer worden. Net als zijn opa. Als kind is hij vaak op de boerderij van opa te vinden. Na de middelbare school gaat hij naar de agrarische hogeschool en wordt vertegenwoordiger in veevoeders. “Dat was te veel kantoorwerk”, blikt zijn vrouw Martine terug. “En omdat hij niet stil kon zitten werd hij beroepsbrandweerman. In Gouda. Bij de brandweer heb je diensten van 24 uur op en 48 uur af. Als hij vrij was, ging hij helpen bij een melkveehouderij in ons dorp, vlak bij Woerden.” Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Arjan en Martine weten het dan zeker: ze willen graag een eigen boerderij. Ze gaan op zoek naar een bedrijf waar opvolging wordt gezocht en hebben specifieke ideeën over hoe je met dier en natuur omgaat. Tijdens die zoektocht komen ze in contact met de eigenaar van de Houberg. Hij houdt op zijn landgoed Lakenvelders en zoekt mensen om een kleinschalige boerderij op te zetten. Als ze komen kijken, weten ze het. Hier willen ze met hun bedrijf starten. Martine Bisschop vertelt enthousiast over de overstap. Ze is opgegroeid in Gouda, werkte in de zorg en had nog geen ervaringen nu is ze boerin van de Houberg en moeder van Stan (5) en Rinze (2). Als het werk op de boerderij het toelaat, is ze nog steeds als oproepkracht beschikbaar voor de zorg.
De Houberg
Het prachtige landgoed De Houberg, gelegen in de Lobithse Ossenwaard, is hun werkterrein. De eigenaar van het landgoed bouwt er op dit moment een villa, op de plek waar een oude boerderij heeft gestaan. En in de glooiende weilanden eromheen graast het vee van Martine en Arjan. Zelf bewonen ze een boerderij, behorend bij het landgoed, aan de Zwartesluis in Lobith. Ook hier houden ze vee. De veestapel is inmiddels flink uitgebreid. Behalve Lakenvelders hebben ze Wagyu runderen, Mangalica varkens en kippen. En twee ezels en een hond.Martine: “Het was de bedoeling om een nieuwe stal aan de Zwartesluis te bouwen, want de huidige stal is oud en voldoet niet meer. Helaas staat de stal te dicht bij de bebouwde kom en krijgen we geen toestemming voor de bouw van een nieuwe stal. Dat is een grote tegenslag. We wonen nu vier jaar hier en willen graag in deze omgeving blijven, maar we moeten op zoek naar een bedrijf met een geschikte stal. Onze koeien kunnen best het hele jaar buiten lopen, maar we hebben zo’n natte periode gehad, dat het nu te drassig voor ze is. Onze eigen stal is te klein voor de hele kudde, dus nu staat het meeste vee tijdelijk op stal bij een boer in Zevenaar”.
Mergpijpjeskoe
Martine vertelt graag over de bijzondere rassen in hun veestapel. "Lakenvelders zijn sterke koeien die weinig nodig hebben. Ze zijn gemakkelijk in de omgang, kalven makkelijk en leveren heel goed en lekker vlees.” Dit eeuwenoude ras is te herkennen aan het witte "laken” op hun rug. "Mensen noemen ze daarom ook wel mergpijpjeskoeien. Soms zijn de lakens niet helemaal goed. Dan zijn ze, volgens het stamboek, te breed of te smal. Maar wij vinden de conditie en de bouw van de koe belangrijker.” Toch is het, om het ras in stand te houden, van belang dat de meeste koeien een goed laken hebben. Omdat de vleesafgifte in vergelijking met andere rassen beperkt is, wordt de Lakenvelder vooral als hobbykoe gehouden. Martine: "Hopelijk worden er in de toekomst meer Lakenvelders in Nederland gehouden. Er zijn er nu maar 3000 en dan is het risico op inteelt groot. Het moet commercieel aantrekkelijker worden. Het vlees is weliswaar wat duurder, maar de smaak is bijzonder en verfijnd. En ik hoop dat mensen het vlees ook waarderen vanwege de waardevolle manier waarop wij onze dieren houden.”
Wagyu
Van die waardevolle manier van dieren houden, profiteren ook de Wagyu koeien. Wagyu is een Japans runderras. Sterk, rank en met een rustig karakter. Het ras is bekend vanwege het zeer exclusieve en smakelijke rundvlees. Het is gewild vanwege zijn rijke vetmarmering en boterachtige smaak en structuur. Er wordt weleens beweerd dat Wagyu gemasseerd worden om de smaak te verbeteren. Martine: “Dat is bij ons niet aan de orde. Onze koeien bewegen veel. En beweging is het beste voor de koe.”
Het grootste deel van het vlees van de Houberg gaat naar de horeca. “Het zou mooi zijn als we zo’n 50% aan de horeca kunnen verkopen en 50% particuliere verkoop”, vertelt Martine. Er zijn plannen om een webshop op te zetten. “We hebben een koeriersbedrijf gevonden dat het bevroren vlees, in kartonnen thermoboxen, dezelfde dag bij de mensen thuis brengt.” Een winkel aan huis willen ze niet, maar ze overwegen wel een wekelijks verkoopmoment aan huis. “We vinden het leuk om over ons bedrijf te vertellen.”
Zo vertelt ze over regeneratieve landbouw. “We proberen om van bodem, gewassen en dieren één gezond ecosysteem te maken. We doen zelf onderzoek naar de bodemkwaliteit. Door graskruidenmengsels, peulvruchten en compost te gebruiken, proberen we de weilanden zo natuurlijk mogelijk te maken. In de zomer staat het gewas soms kniehoog. Ons idee is: hoe meer diversiteit in het gras, hoe beter de gezondheid van de koeien.”
Liefde door het hek
De koeien, kalfjes, ossen, wolvarkens en kippen hebben volop de ruimte op de Houberg, het loopt allemaal lekker door elkaar heen. Soms gaat er wel eens iets mis. Martine: "We hebben een keer een dekstier gehuurd. Een Lakenvelder. Die had weinig te vertellen bij de oudere koeien en werd door hen weggejaagd. Toen hebben we hem apart in een wei gezet. Als er een koe tochtig was, werd hij tevoorschijn gehaald. In de wei ernaast stond een Wagyu koe. Die was klaar voor de slacht en stond daar lekker dik te wezen.” Hoe het heeft kunnen gebeuren is niet helemaal duidelijk, maar blijkbaar vormde het hek geen barrière om de liefde te bedrijven. Duo werd geboren, een mooi bruin kalfje met een heel smal, wit streepje op zijn rug. Hoe bijzonder wil je het hebben?