Altijd op zoek naar verborgen schoonheid
De ontdekkingsreis van fotograaf Joris Broekhoven
WESTERVOORT – Westervoorter Joris Broekhoven (33) studeerde antropologie, maar fotografie opende pas echt zijn ogen en hart. Sinds 2018 maakte hij tienduizenden foto’s, geen dertien-in-een-dozijn plaatjes, maar veelal ongewone composities uit het dagelijkse leven. “Als je in je eigen omgeving beter kijkt, ontdek je mooie nieuwe dingen.”
Door Susan Wiendels
Een jongeman, dwalend met een camera, op zoek naar verborgen momenten. Het is geen alledaags beeld. Dat roept vaak vragen op. “Als mensen me aanspreken, leg ik rustig uit en laat ik zien wat ik aan het doen ben.” Hij snapt het wel. “Soms zijn ze bang dat je andere intenties hebt. Laatst heeft iemand zelfs de politie gebeld.”
Vorig jaar geleden keerde Joris vanuit Arnhem terug naar zijn geboortedorp. “Ik heb de eerste drie jaar van m’n leven in Westervoort gewoond, maar ben in Arnhem opgegroeid. Het was wel even wennen hoe rustig het hier is, maar ik ervaar de rust nu ook als heel fijn.”
Gerenommeerde galerie
In 2018 startte hij met het maken van foto’s, door gewoonweg door kiekjes te maken met zijn smartphone, die hij daarna via Instagram deelde met de buitenwereld. “Het was voor mij een mooie manier om naar buiten te gaan, nieuwe plekken te ontdekken, en mensen te ontmoeten die mijn interesse delen.” Vlak daarna kocht Joris op Markplaats zijn eerste digitale camera, een Canon 1000d, een oudje met een 50 mm lens, waarmee hij elke dag gericht naar buiten ging op zoek naar schaduwen, (zicht)lijnen en kleuren. Na de aanschaf van een modernere camera ging het snel en werd hij in 2019 gevraagd om samen met kunstenaar Marie Reintjes te exposeren in een gerenommeerde galerie in Rotterdam. “Ik kende haar niet persoonlijk, maar zij volgde mij via Instagram en ik haar.” De duo-expositie trok aandacht: een schilder en een fotograaf met als gemeenschappelijke noemer het creëren van beelden die iets onthullen dat er misschien altijd al was, maar altijd verborgen bleef voor de oppervlakkige blik van de kijker.
Opvallende signatuur
De toeschouwer die goed naar de creaties van Joris Broekhoven kijkt, herkent een opvallende signatuur. “Ik werk heel intuïtief. Ik observeer dingen die me opvallen in de omgeving, veelal interactie tussen natuur en mens en dat leg ik vast.” Vaak zijn het toevallige omstandigheden, die het verschil maken in zijn foto’s zoals zonlicht of regen. Neem zijn serie ‘condensatie’, waarvoor hij bussen en bushokjes met beslagen ramen op het Willemsplein voor zijn lens kreeg. Wie goed observeert ziet contouren van mensen, die niet herkenbaar zijn. “Licht, zon en weer zijn toevalligheden, die je niet kunt regisseren,” benadrukt Joris.
Dat hij zich prettig voelt in de kunstwereld is een eufemisme. Joris Broekhoven voelt zich één met beginnende kunstenaars en daarom opende hij naast zijn persoonlijke account een algemeen account om beginnende kunstenaars een podium te geven. Trots: “Inmiddels zijn we een officiële stichting, die we hebben opgericht met behulp van een subsidie van de gemeente Arnhem.” Met een team van acht mensen helpt hij kunstenaars die net afgestudeerd zijn of net beginnen bij het krijgen van exposure, bijvoorbeeld via interviews en podcasts. “Vaak verkeren zij in hun eigen bubbel. Zo krijgen ze meer bekendheid.”
Stip aan de horizon
Wat hij zelf als stip aan de horizon ziet? “Ik wil mezelf blijven ontwikkelen als fotograaf, zowel analoog als digitaal. Door foto’s van jezelf te bekijken ga je ook weer anders naar je omgeving kijken. Als je alleen al kijkt naar de verschillen tussen mijn beginperiode en nu. Mijn benadering was toen vooral minimalistisch en abstract, de compositie moest zo mooi mogelijk zijn Nu maak ik meer rijkere, dynamische composities, zeg maar speelser.”
Oude, afgehakte boom
In Westervoort is hij nog lang niet uitgefotografeerd en gewandeld. "De sportvelden met de strakke lijnen en netten bieden perspectief om mee te spelen. En in de Pals, daar staat een oude, afgehakte boom in het weiland. Daar komen weer nieuwe takken uit. Het zoeken is naar de juiste tijd. Laatst was het moment daar qua licht, maar toen had ik de camera niet bij me.”
