Dames- en herenkoor Sint Remigius stopt ermee: afscheid met een lach en een traan

DUIVEN - Voor de laatste keer zongen ze afgelopen zondag uit volle borst in de St. Remigiuskerk, hun thuishaven: het gelijknamige Dames- en Herenkoor stopt ermee. Berusting en weemoed vochten om voorrang tijdens de slotviering.

Door Susan Wiendels

Tientallen jaren omlijstte het gemengde koor rouw- en trouwdiensten en eucharistievieringen in de Duivense kerk. Voor velen was het een deel van hun leven. Neem de 88-jarige Miets van Huet-Fierkens, die meer dan veertig jaar haar bijdrage leverde als sopraan. Toen ze in vanuit Didam naar Duiven verhuisde, was het haar buurvrouw die haar meenam naar het koor. “In Didam zong ik ook al in een koor, ik heb snel m’n plek gevonden.” Elke maandag de repetities en natuurlijk de vieringen, ze gaat ze missen. Ze lacht: “Ik ben wel van het sociale, ik heb altijd dingen dingen ondernomen zoals tot voor kort zwemmen in Didam. Ja, ik ga het wel missen, naar ik denk dat het contact wel blijft. En om nou op mijn leeftijd nog naar Zevenaar te gaan om daar bij een koor te gaan zingen, vind ik iets teveel gevraagd. Het is goed geweest.”

Staat van dienst

Veel leden van het dames- en herenkoor hebben net als Miets van Huet-Fierkens een enorme staat van dienst. Twee van hen werden tijdens de slotviering op de valreep verrast met een kerkelijk onderscheiding op muziekgebied: Bets Bouman en Guus Ketelaar. Bets Bouman ontving namens het bestuur van St. Caecilia de eremedaille St. Gregorius in het goud en een oorkonde, omdat ze veertig jaar actief lid is geweest; Guus Ketelaar kreeg een zilveren exemplaar voor zijn 25-jarig lidmaatschap. 

Willibrordplaquette

Na een luid applaus was de koek met loftuitingen en onderscheidingen nog niet op in de St.Remigiuskerk. Pastor Maarten Smits reikte aan de zichtbaar geëmotioneerde Marijke Slangewal (79) de Heilige Willibrordplaquette met oorkonde uit. Een onderscheiding van het bisdom die niet vaak wordt uitgereikt. De Aartsbisschop van Utrecht eert met deze onderscheiding gelovigen in het bisdom, die betekenisvolle, meer dan gewone verdiensten hebben verricht voor de lokale kerkgemeenschap ter plaatse. De verdiensten van Marijke Slangewal voor de kerkgemeenschap zijn dan ook groot. Koorlid, lector, koster, je kunt het zo gek niet bedenken of ze is het geweest binnen de Duivense parochie. Zo’n veertig jaar geleden kreeg ze het virus te pakken toen haar dochter Ingrid het Heilige  Vormsel deed. “Op school vroegen ze ouders om te helpen en van het één kwam het ander”, lacht ze.